Poczwarka

Ksiązka Doroty Terakowskiej pod tytułem ,,Poczwarka" opowiada o małżeństwie Adama i Ewy, którzy żyją jak w raju. Mają starannie opracowany plan na życie. Wszystko się rujnuje gdy rodzi się córeczka z zespołem Down'a. W pierwszej chwili chcą oddać dziecko do adopcji. Po namyśle jednak matka postanawia się zaopiekować dzieckiem któremu nadaje imię ,,Myszka". Prowadzi to do rozwodu rodziców. Niełatwo przychodzi jej opieka na dzieckiem, zwłaszcza gdy wszyscy ludzie traktują ,,Myszkę" jak potwora. Każdy przechodzień ucieka wzrokiem od Myszki a gdy zrobi coś niewłaściwego od razu wszyscy wytykają ją palcami, przezywając i poniżając dziecko. Nazywają ją: ,,potwór", ,,to coś", ,,ohydztwo" itp.
 Jak pójdzie opieka nad takim dzieckiem? Na pewno ciężko. Osobiście uwielbiam tę książkę i polecam wszystkim lubiącym takie tematy. ;)

,,My, dzieci z dworca ZOO"

Książka opisuje przeżycia Christiane w latach XX wieku.
Akcja odbywa się w po przeprowadzce ze wsi w  Berlinie zachodnim.
Dworzec ZOO to miejsce gdzie znajomi Christiane oczekiwali na ,,klientów". w tych latach szerzyła się  liczba ludzi około w wieku 13 lat  na narkotyki i inne używki.
Dzieci (młodzież) na tak zwanym Dworcu ZOO zarabiały poprzez prostytucje pieniądze , które potem wydawały na
narkotyki na dworcu wymieniano się również heroiną lub ją kupowano.
Opisane jest ,że Christiane miała 12 lat gdy zaczęła palić haszysz  opisane  jest również próba z LSD.
Christiane bardzo wciągneła się w uzależnienie od narkotyków i opisane jest co ludzie którzy chcą zażyć narkotyku są w stanie zrobić m.i.n prostytucja , kradzież.
Christiane mimo próby przejścia odwyku zawsze wracała do nałogu  , przyzwyczaiła się do życia wśród narkomanów i ćpunów , nie widziała drogi wyjścia z tego świata.
Ostatecznie matka postanowiła wywieść  ją do Hamburgu na wieś gdzie zaczęła życie bez narkotyków.
Uważam ,że książka dobrze opisuje życie młodzieży w 70 latach i co się działo w tych czasach czego próbowała młodzież ale również pokazuje ,że da się mimo wszystko wyjść ze szkodliwego dla zdrowia nałogu.
Max

,,Gnój'' Wojciech Kuczok

,,Gnój" to antybiografia która opisuje życie  małego K i jego rodziny  ,książka została podzielona na 3 części.
to co się działo kiedyś  , teraz  i co potem się działo. Akcja dziele się na Śląsku za czasów PRL'u.
Najpierw opisane jest co się działo kiedy Małego K nie było na świecie jeszcze ,  potem autor skupia się na jego rodzeństwie. Ojciec i Matka nie stworzyli dziecku dobrego dzieciństwa , Stary K  bił dziecko pejczem , ponieważ kiedy urodził się Mały K to ojciec kupił psa i postanowił traktować dziecko ( tresować je) tak jak psa czyli pejczem. Potem zaczyna się nałogowe bicie Małego K za błędy w szkole i inne nie specjalnie ważne rzeczy.
Przemienia się to w znęcanie nad dzieckiem. Po tych wszystkich biciach Mały K zaczyna się bać nawet drogi do szkoły. Strach prześladuje go to bicie pejczem odbiło się na jego psychice. Potem Mały K chciałby aby wybuchła wojna , ponieważ w tedy mógłby zastrzelić ojca bezkarnie. Książka kończy się na tym ,że Mały K burzy dom zalewając wszystko  z którym miał wszystkie złe wspomnienia ze Starym K  i zasypuje swoją rodzinę gruzem.
Osobiście podobała mi się książka Wojciecha Kuczoka uważam ,że dobrze opisał wszystkie sytuacje i pokazał co dzieje się z dziećmi które dręczono psychicznie i fizycznie i jak to  odbija się na ich psychice i sposobie myślenia.
Max

Strażnik Parku

Strażnik Parku twórcy Błażeja Dzikowskiego jest książką nietypową która opowiada o prawie pełnoletnim Gabrielu. Jest to osoba z której się śmieją w szkole jest poniżany przez kolegów oraz koleżanki. Do klasy dochodzi nowa uczennica, Gabriel się w niej zakochuje zaczynają się odwiedzać i chodzić razem na spacery. Pewnego dnia kiedy Gabriel odprowadzał Sonię do domu napotkał kolegów z klasy, Gabriel zostal udezony i powalony a Sonię zaczeli gwałcić. Po tym incydencie Sonia odcieła si od swiata od Gabriela od szkoły. Gabriel nie móc wytrzymać rozpaczy zabiera glock'a  z ojca szafki oraz rower, Gabriel wyrusza na łowy. Pragnie zemsty tak bardzo jej pragnie że przestał sie interesować innymi rzeczami.
Tą książkę możemy zaliczyć do wydarzeń dzisiejszych nastolatków może i nie jeżdżą na rowerze i szukają osoby która go skrzywdziła lecz za wszelką cenę pragną zemsty.

Spowiedź narkomana

Wspomnienie przedstawione w książce Filipa Bryła wydaje się z początku dosyć     oczywista, lecz po chwili można zaobserwować że historia staje się coraz trudniejsza i pogmatwana.

Chłopak był inteligętny, bystry, zdolny jednakże po przez uzależnienie od narkotyków zmienia się, popada przez to w przeróżne konflikty: w szkole, w domu a także z władzą. Zaczyna kraść i staczać się na dno. Jego zdrowie pogarsza się z dnia na dzień. A wszystko zaczeło się tak niewinnie paru nastolatków postanowiło "zmienić" coś w swoim życiu. Wydawało im się że najprostszym sposobem bedze  eksperymentowanie na własnym ciele. I tak poczynając od alkoholu, nikotyny i trawki chłopcy zaczeli sięgać po coraz mocniejsze środki. Autor ukazuje tu próby zaprzestania braniu narkotyków i jak trudno jest przestać brać.

 

PAMIĘTNIK NARKOMANKI

,, PAMIĘTNIK  NARKOMANKI,,   BARBARY  ROSIAK  POWSTAŁ  ZE  ZBIORU AUTENTYCZNYCH  NOTATEK    AUTORKI   PROWADZONYCH  PRZEZ  NIĄ  NA PRZESTRZENI  WIELU  LAT.  OPISUJE  W  NICH  15  LAT  SWOJEGO  ŻYCIA  Z  CHOROBĄ  NARKOTYKOWĄ  ,  Z OKRUTNYM  UZALEŻNIENIEM  NISZCZĄCYM  CAŁĄ  OSOBĘ.  SZCZERE  WYZNANIA   BARBARY   POKAZUJĄ   CO   NARKOTYKI   MOGĄ   ZROBIĆ   Z   CZŁOWIEKIEM  , JAK   ZMIENIAJĄ  JEGO WARTOŚCI  I  JAK   Z   OSOBY  PEŁNEJ   ŻYCIA   STAWAŁA  SIĘ   SŁABA   I BEZWOLNA .  GDY NARKOMAN  NIE  MA  NA  TOWAR  JEST  W   STANIE ZROBIĆ  WSZYSTKO.  WŚRÓD   NARKOMANÓW  NIE  MA  PRZYJACIÓŁ  , SĄ  JAK  ONA  TO OKREŚLA  TYLKO  UKŁADY .  I   CIĄGLE  UBYWA  ZNAJOMYCH . NAJPIERW   ODESZŁA   IGA,   POTEM  TOMEK  , KTÓRY   MIAŁ   ZAPAŚĆ  I   POZOSTAWIONY  BEZ  POMOCY   NA  ŁAWCE W PARKU ZMARŁ,  I FILIP  KTÓRY  ZAKOŃCZYŁ  SWOJE  NARKOMAŃSKIE  PIEKŁO  ZŁOTYM  STRZAŁEM  , I  NAWET  NAJSTARSZY  Z  PACZKI  ALFA  ,  KTÓREGO  WIĘZIENIE  PORAZIŁO  TAK  BARDZO ,  ŻE  SIĘ  POWIESIŁ .  UMARLI  WSZYSCY  Z  KTÓRYMI  ĆPAŁA   PRZEZ  LATA  .  PRÓBOWAŁA  UDAWAĆ  ,  ŻE  WSZYSTKO  JEST  W  POŻĄDKU  ,  ŻE  NIE  ĆPA  .  TAKĄ  MASKE  ZAKŁADAŁA  DLA  RODZICÓW  ,  NAUCZYCIELI  .   TRAFIŁA  DO  MONARU  ,  OŚRODKA  PROWADZONEGO  PRZEZ  MARKA  KOTAŃSKIEGO  .  PO  ROKU  WYSZŁA  Z  NIEGO  JAKO  PIERWSZA  ULECZONA  TAK  MYŚLELI  WSZYSCY  ,A  TYLKO  BARBARA  WIEDZIAŁA  JAKA  JEST  PRAWDA  , ŻE  JUŻ  PO  TYGODNIU  WRÓCIŁA  DO  NAŁOGU.  POTEM  MIAŁA  ZAPAŚĆ  . DOWIEDZIAŁA   SIĘ  JAK  KRUCHE  MOŻE  BYĆ  ŻYCIE  I  WTEDY  ZACZĘŁA  WALCZYĆ  O  SIEBIE ,  POSTANOWIŁA  ŻYĆ  .  SKOŃCZYŁA  LICEUM , ZDAŁA  MATURĘ  I  Z  WYRÓŻNIENIEM  SKOŃCZYŁA  STUDIA  .  CAŁĄ  SOBĄ  UDOWADNIA  ,  ŻE  JEŚLI  CZŁOWIEK  MA   SIŁĘ    I   WSPARCIE   TO  WYJŚCIE  Z  NAŁOGU  JEST  MOŻLIWE  .  KSIĄŻKA  NAPISANA  JEST  KU  PRZESTRODZE  .  BEZ  OGRÓDEK  AUTORKA  POKAZUJE  JAKĄ  WŁADZĘ  NAD  CZŁOWIEKIEM   MAJĄ   NARKOTYKI  ,  JAK  ŁATWO  JEST  ZAPOMNIEĆ  O  SOBIE  I  SPAŚĆ  NA  DNO . ,,PAMIĘTNIK  NARKOMANKI ,,  WYDANY  ZOSTAŁ  PO  RAZ  PIERWSZY  PRZESZŁO  DWADZIEŚCIA  LAT   TEMU.  I  NADAL  JEST  AKTUALNY  .  NIE  STRACIŁ  NIC  NA  AKTUALNOŚCI  .  PRZECIWNIE  ,  UWAŻAM  ,ŻE  WTEDY  NARKOTYKI  BYŁY  JESZCZE  W  POLSCE  ,,NOWOŚCIĄ,,  NIE  BYŁO  NA   NIE  TAKIEGO  PRZYZWOLENIA  JAK  JEST  TERAZ    I  W  ZWIĄZKU  Z  TYM  BARDZIEJ  JASKRAWO  POSTRZEGANO  ICH  DESTRUKCYJNY  WPŁYW  NA  CZŁOWIEKA  .  POLECAM  DO  PRZECZYTANIA  KU  PRZESTRODZE  I  JAKO   PRZYKŁAD     INNEGO   ODBIORU  NARKOMANII  PRZEZ  SPOŁECZEŃSTWO.
Jakub Sielańczyk

Recenzja "Buszujący w zbożu"

Buszujący w zbożu to powieść autorstwa Jerome Davida Salingera, która opowiada historię siedemnastoletniego Holdena Caulfielda. Chłopak zostaje wyrzucony z kilku szkół, buntuje się przeciwko całemu światu,  pije alkohol, pali papierosy, korzysta z usług prostytutek. Moim zdaniem wszystkie działania Holdena są kompletnie nie przemyślane i głupie. Uważa się on za lepszego od wszystkich. Przez cały okres włóczęgi po Nowym Jorku przepełnia go uczucie samotności. Moim cały ten bunt Holdena jest sztuczny i po prostu nie potrzebny.  „Buszujący w zbożu” to jedna z niewielu książek które przeczytałem w całości i się przy niej nie nudziłem. Mogę powiedzieć że nawet mi się podobała. Jedyne co mnie trochę irytowało, to sposób myślenia Holdena – uważał on się za lepszego i wszystkich oceniał „po okładce” . 

(Szmajdziński)

"SKAZANY NA BLUESA"

                                                             

Film "SKAZANY NA BLUESA" opowiada historię wokalisty zespołu Dżem Ryszarda Riedla,ukazuje życie człowieka którego pokonał nałóg-narkotyki.

"W życiu piękne są tylko chwile"-to słowa jednej z piosenek-czy właśnie tych chwil szukał Ryszard wpadając     coraz głębiej w otchłań niemocy,niszcząc swój talent,zdrowie,poświęcając rodzinę dla heroiny?

W rolę bohatera genialnie wcielił się Tomasz Kot udowadniając,że jest wszechstronnym aktorem,który potrafi kreować każdą postać zarówno w dramacie jak i filmie komediowym.

Oglądając sceny z codziennego życia wokalisty widzimy także dramat jego najbliższych-żony(Jolanta Fraszyńska) i dzieci uczestniczących w upadku ukochanego człowieka,bezsilnych wobec narkotyków,które pokonały męża,ojca,lidera zespołu,wielki talent...

W dzisiejszych czasach narkotyki są również wszechobecne,nawet w sejmie niektórzy walczą o ich legalizację.Film "SKAZANY NA BLUESA" powinien być przestrogą dla ludzi dzielących narkotyki na miękkie i twarde,bo tak naprawdę droga do nikąd może zacząć się od niewinnego palenia "trawy".

Nikt nie wie dlaczego jedni bardzo szybko ulegają nałogowi,w krótkim czasie stają się uzależnieni tracąc sens życia,zdrowie,przyjaciół i marzenia.

Dla mnie historia Ryszarda Riedla ukazana świetną rolą T. Kota stanowi przestrogę przed narkotykami.

Film wzbudza emocje,zmusza do zastanowienia,prowokuje łzy.

Ważnym elementem jest muzyka zespołu Dżem,która stanowi tło tej historii.

„Adrian Mole lat 13 i ¾”

„Adrian Mole lat 13 i ¾”

Książka „Adrian Mole lat 13 i ¾” opowiada o dojrzewającym chłopcu, który jest bardzo przejęty swoim wyglądem zewnętrznymi przemianami biologicznymi następującymi w jego ciele, i pochodzi z niezbyt bogatej rodziny zamieszkującej w Anglii. Chłopak jest wychowywany przez oboje rodziców, regularnie chodzi do szkoły i jest zwykłym nastolatkiem – do czasu. W pewnym czasie w jego rodzinie wszystko zaczyna się psuć, jego matka popada w alkoholizm i nie wykonywać obowiązków wychowawczych, a następnie romansuje ze swoim sąsiadem. W domu w tedy zaczynają się częste awantury, których Adrian nie może znieść. Po pewnym czasie ojciec robi się co raz bardziej nerwowy, więc matka postanawia się wyprowadzić razem z kochankiem Panem Lucasem, gdyż ten rozwodzi się ze swą małżonką. Adrian z ojcem nie radzą sobie sami w domu, ojciec zaniedbuje wychowywanie Adriana, zaś oboje zaniedbuję stan swojego domu. Główny bohater bardzo cierpi po odejściu matki, nie radzi sobie też ze swymi „miłostkami” więc wpada w depresję – to znaczy tak uważa, ponieważ jest zbyt młody żeby odróżnić zmartwienia od prawdziwej depresji. Adrian mówi o sobie, że jest niedocenianym poetą, gdyż uważa się za intelektualistę (choć jest na to za młody by to stwierdzić) pisze on dużo wierszy, które wysyła do BBC, lecz mimo ich odmowy nadal próbuje. Ojciec głównego bohatera sam znajduje sobie kochankę, gdyż nie wytrzymuje rozstania się ze swoją żoną. Ojciec traci pracę, więc już sam nie wie, co ma zrobić i jak sobie samemu poradzić, ten fakt przejmuje bardzo Adriana, ponieważ nie chce by tata cierpiał, a sam chce mieć zabezpieczenie materialne z jego strony.  Po długim czasie jego matka wraca, tłumacząc się iż była ona traktowana jak obiekt seksualny, Adrian jest powrotem matki bardzo pocieszony, ponieważ matka nie będąc w domu bardzo mało kontaktowała się z nim. Matka po powrocie usiłuje przywrócić porządek w domu – zmusić męża do znalezienia pracy, zaczyna zajmować się domem i powoli wychowywać Adriana. Ojciec znajduje pracę – lecz mimo to,  oboje z matką popadają w ponowny alkoholizm. Adrian w tym czasie nie radzi sobie z przemądrzałym i przechwalającym się przyjacielem i swoją dziewczyną, ponieważ zakochuje się w innej, po czym traci zaufanie do przyjaciela Nigela przez to, że rozpowiedział jego tajemnicę całej szkole. Adrian w tedy jest całkiem załamany, bo traci swą dziewczynę Pandorę. Adrian próbując uciec od problemów stara się jak najmniej przebywać w domu, żeby uniknąć patrzenia na pijanych rodziców, oraz awantur z nimi. W książce nie jest napisane, co dzieje się z nim później, lecz myślę że popadnie w prawdziwą depresję, lub w narkomanię albo alkoholizm. Książka ta została napisana ponad 30 lat temu, lecz w dzisiejszych czasach jego historia wyglądała by tak samo – według mojej opinii. Książka ta ukazuje patologie, ponieważ nie na co dzień mamy do czynienia z romansem, czy rozwodem rodziców, a także z alkoholizmem. Adrian Mole nie został dobrze wychowany, ponieważ nie miał z kogo brać przykładu w domu, a rodzice nie interesowali się nim. (Weronika)